-
1 sacrilegus
sacrilegus adj. [sacer+1 LEG-], that steals sacred things, that robs a temple, sacrilegious: manūs, L.: bellum.—As subst m., one who robs a temple, a plunderer of shrines: sacrilego poena est: non sacrilegum, sed hostem sacrorum religionumque.— Guilty of profanation, sacrilegious, impious, profane: homo, T.: Lycurgus, O.: Graeci: manus arbos, H.: meretricum artes, O.—As subst m., an impious man, profane person, wretch: Ubist ille sacrilegus? T.: omnes patricidae, sacrilegi, S. —As subst f.: Quid ais, sacrilega? T., O.* * *sacrilega, sacrilegum ADJsacrilegious, impious -
2 scelero
scĕlĕro, no perf., ātum, 1, v. a. [id.], to pollute, defile, contaminate, desecrate (in the verb. finit. rare, and only poet.;A.syn.: temero, polluo): impia non verita est divos scelerare parentes,
Cat. 64, 405; cf. Stat. Th. 2, 663:sanguine fauces,
id. ib. 8, 761:parce pias scelerare manus,
Verg. A. 3, 42:Cererem,
Juv. 9, 25:animum,
Sil. 16, 122; cf.:dextram sanguine,
Stat. Th. 9, 666. —Hence, scĕlĕrātus, a, um, P. a., polluted, profaned by crime.Lit. (appellatively;2.only in the poets): terra,
Verg. A. 3, 60:terrae,
Ov. P. 1, 6, 29:limina Thracum,
id. M. 13, 628.—In partic., as an adj. prop., denoting places where crimes had been committed or criminals punished. So,a.Sceleratus Vicus, that part of the Vicus Cyprius, on the Esquiline, in which Tullia, daughter of Servius Tullius, drove over her father ' s corpse, Liv. 1, 48; Varr. L. L. 5, § 159 Müll.; Ov. F. 6, 609; Fest. pp. 332 and 333 Müll.—b.Sceleratus Campus, under the city will hard by the porta Collina, where unchaste Vestals were buried alive, Liv. 8, 15; Fest. l. l.; Serv. Verg. A. 11, 206.—c.Scelerata sedes, the place of punishment for the wicked in Tartarus, Tib. 1, 3, 67; Ov. M. 4, 455;B.also called Sceleratum limen,
Verg. A. 6, 563.—For Scelerata Porta and Castra, v. infra, B. 2. b.—Transf.1.Subjectively, bad, impious, wicked, ac-cursed, infamous, vicious, flagitious; in the masc. subst., a bad, impious, or vicious person; a wretch, miscreant (the predom. signif.; freq. with nefarius, impious, etc.; cf. consceleratus);2.of persons: virum sceleratum, facinorosum, nefarium,
Cic. Rep. 3, 17, 27:deliberantium genus totum sceleratum et impium,
id. Off. 3, 8, 37; id. Mur. 30, 62 (with nefarius); id. Att. 9, 15, 5 (with impurus); Caes. B. G. 6, 13 (with impius); Plaut. Pers. 2, 4, 4; Ter. And. 1, 1, 132; id. Ad. 4, 2, 14; Cic. Cat. 1, 9, 23; Caes. B. G. 6, 34; Sall. C. 52, 36:facto plus et sceleratus eodem,
Ov. M. 3, 5:puella,
id. R. Am. 299; Liv. 1, 59; 31, 31; Suet. Ner. 46; Hor. S. 2, 3, 71; 2, 3, 221 al.— Comp.:homo sceleratior,
Ov. M. 11, 781.— Sup.:refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum,
Cic. Planc. 41, 98; Sall. J. 14, 2; 31, 12; Liv. 4, 32 et saep.—Of things:sceleratas ejus preces et nefaria vota cognovimus,
Cic. Clu. 68, 194:contra patriam scelerata arma capere,
id. Phil. 11, 1, 1; Ov. M. 5, 102:conjuratio,
Liv. 2, 6:insania belli,
Verg. A. 7, 461:caput,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:vox (with inhumana),
Cic. Fin. 3, 19, 64:consilia,
Vell. 2, 130, 3:amor habendi,
Ov. M. 1, 131:munera,
id. ib. 8, 94:ignes,
id. F. 6, 439.— Comp.:a sceleratiore hastā,
Cic. Off. 2, 8, 29:causa parricidii,
Just. 10, 2, 1. — Sup.:res,
Quint. 3, 8, 45:fraus humani ingenii,
Plin. 34, 14, 39, § 138.— Poet.:subit ira sceleratas sumere poenas,
i.e. to take satisfaction for her crimes, Verg. A. 2, 576. —(As a result of viciousness or criminality; cf. scelus, II. C.) Hurtful, harmful, noxious, pernicious, unhappy, unfortunate, calamitous, etc. (only poet. and in postAug. prose):b. c.teritur sinapis scelerata: qui terunt, oculi ut exstillent, facit,
Plaut. Ps. 3, 2, 28:herba,
App. Herb. 8.— Sup.:sceleratissimis serpentium haemorrhoidi et presteri,
Plin. 24, 13, 73, § 117:frigus,
Verg. G. 2, 256:lues,
Mart. 1, 102, 6:poëmata,
id. 3, 50, 9 et saep.: MATER, Inscr. Rein. cl. 12, 122; so Inscr. Fabr. p. 237, 631:PARENTES,
Inscr. Murat. 1187, 2.—As an adj. prop.(α).Scelerata Porta, the gate (also called Porta Carmentalis) through which the three hundred Fabii marched on their fatal expedition, Fest. pp. 334 and 335 Müll.; Serv. Verg. A. 8, 337; Flor. 1, 12, 2.—(β).Scelerata Castra, the camp in which D. Drusus died, Suet. Claud. 1.—Hence, adv.: scĕlĕrātē (acc. to B. 1.), impiously, wickedly, nefariously (Ciceronian):peccavi scelerateque feci,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 2:facere (with audacter),
id. Sull. 24, 67:dicere (opp. pie),
id. Mil. 38, 103:susceptum bellum,
id. Cat. 1, 10, 27.— Comp.:sceleratius,
Vulg. Ezech. 16, 52. — Sup.:sceleratissime machinatus omnes insidias,
Cic. Sest. 64, 133. -
3 impius (in-p-)
impius (in-p-) adj., of persons, irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic, abandoned, wicked, impious: impium se esse fateri: Danaides, H.: miles, V.—As subst: has esse in impios poenas: numero impiorum haberi, Cs.—Of things, wicked, shameless, impious: bellum: coniuratio: facinus, S.: cervix, H.: caedes, H.: furor, V.: verba in deos, Tb.: venenum, deadly, O.: Tartara, V. -
4 profānus
profānus adj. [pro+fanum], out of the temple, not sacred, common, profane, unholy: loci: aedificia: flamma, O.: animalia, unclean, Ta.: sacra profanaque omnia spoliare: procul este, profani, ye uninitiated, V.: Cereris ritūs volgare profanis, O.: volgus, H.— Wicked, impious: mens, O.: verba, O.— Plur n. as subst: miscebis sacra profanis, H.— Ill-boding: bubo, O.* * *profana, profanum ADJsecular, profane; not initiated; impious -
5 scelerātus
scelerātus adj. with comp. and sup. [P. of scelero], polluted, profaned, defiled: terra, V.: limina Thracum, O.: Vicus, on the Esquiline, where Tullia drove over the corpse of her father, L.: campus, at the Colline gate, where an unchaste vestal was entombed alive, L.: sedes, the abode of the wicked in the underworld, O.— Impious, wicked, accursed, infamous, vicious, flagitious: Davos, T.: vir: stirps hominum sceleratorum, Cs.: hostis: coniunx, L.: iste multo sceleratior quam ille: ego sum sceleratior illo, O.: refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum.—As subst m.: tu unus, scelerate, inventus es, qui, etc., scoundrel: sceleratorum manu.— Accursed, shameful, outrageous, impious: eius preces: coniuratio, L.: insania belli, V.: amor habendi, O.: ignes, O.: a sceleratiore hastā: subit ira sceleratas sumere poenas, i. e. satisfaction for her crimes, V.: frigus, destructive, V.* * *Iscelerata -um, sceleratior -or -us, sceleratissimus -a -um ADJcriminal, wicked; accursed; lying under a ban; sinful, atrocious, heinousII -
6 impia
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
7 impii
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
8 impius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
9 inpius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
10 sacrilega
sā̆crĭlĕgus, a, um, adj. [sacer-lego], that steals sacred things, that robs a temple, sacrilegious:II.sacrilegas admovere manus,
Liv. 29, 18:altare sacrilegum,
Vulg. Jos. 22, 16; cf.:quorum templis et religionibus iste bellum sacrilegum habuit indictum,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188.—As subst. (so usually): sā̆crĭlĕgus, i, m., one who robs or steals from a temple, one who commits sacrilege:sacrilego poena est, neque ei soli, qui sacrum abstulerit, sed etiam ei, qui sacro commendatum,
Cic. Leg. 2, 16, 40:non sacrilegum, sed hostem sacrorum religionumque,
id. Verr. 2, 1, 3, § 9: an sacrilegus, qui, ut hostes urbe expelleret, arma [p. 1613] templo affixa detraxit? Quint. 5, 10, 36; cf. id. 3, 6, 38; 3, 6, 41; 4, 2, 68 (v. sacrilegium init.):cavendum ne fortiori subjungatur aliquid infirmius, ut sacrilego fur,
Quint. 9, 4, 23:punit furta sacrilegus,
Sen. Ira, 2, 28, 8; Vulg. Act. 19, 37.—Transf., in gen., that violates or profanes sacred things, sacrilegious, impious, profane (freq. since the Aug. per.).a.Adj.:b.hominem perditum Miserumque, et illum sacrilegum,
Ter. Eun. 3, 1, 29; Ov. M. 4, 23; cf.:o genera sacrilega!
Ter. Ad. 3, 2, 6:quorum civis Romanus nemo erat sed Graeci sacrilegi,
Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69:sacrilegos ignes admovere templis,
Tib. 3, 5, 11:manus,
id. 2, 4, 26; Hor. C. 2, 13, 2; Ov. F. 3, 700; id. Am. 1, 7, 28:dextra,
id. M. 14, 539:meretricum artes,
id. A. A. 1, 435:nefas (Catilinae),
Mart. 9, 70, 2:hami (on account of the preceding sacris piscibus),
id. 4, 30, 12.— Sup.:exi e fano, sacrilegissime,
Plaut. Rud. 3, 4, 1.—Subst., an impious, wicked, or profane person:parricida, sacrilege, perjure, etc.,
Plaut. Ps. 1, 3, 129; Ter. Ad. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 3, 2; 5, 3, 13; Sall. C. 14, 3; Ov. M. 8, 792; 8, 817.—With gen.:nuptiarum,
i. e. a violator of marriage vows, an adulterer, Cod. Just. 9, 9, 29 fin. —In fem.: sā̆crĭlĕga, ae, Ter. Eun. 5, 1, 13; Ov. M. 11, 41.— Adv.: sā̆crĭlĕgē, sacrilegiously, impiously (late Lat.), Tert. Apol. 12. -
11 sacrilegus
sā̆crĭlĕgus, a, um, adj. [sacer-lego], that steals sacred things, that robs a temple, sacrilegious:II.sacrilegas admovere manus,
Liv. 29, 18:altare sacrilegum,
Vulg. Jos. 22, 16; cf.:quorum templis et religionibus iste bellum sacrilegum habuit indictum,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188.—As subst. (so usually): sā̆crĭlĕgus, i, m., one who robs or steals from a temple, one who commits sacrilege:sacrilego poena est, neque ei soli, qui sacrum abstulerit, sed etiam ei, qui sacro commendatum,
Cic. Leg. 2, 16, 40:non sacrilegum, sed hostem sacrorum religionumque,
id. Verr. 2, 1, 3, § 9: an sacrilegus, qui, ut hostes urbe expelleret, arma [p. 1613] templo affixa detraxit? Quint. 5, 10, 36; cf. id. 3, 6, 38; 3, 6, 41; 4, 2, 68 (v. sacrilegium init.):cavendum ne fortiori subjungatur aliquid infirmius, ut sacrilego fur,
Quint. 9, 4, 23:punit furta sacrilegus,
Sen. Ira, 2, 28, 8; Vulg. Act. 19, 37.—Transf., in gen., that violates or profanes sacred things, sacrilegious, impious, profane (freq. since the Aug. per.).a.Adj.:b.hominem perditum Miserumque, et illum sacrilegum,
Ter. Eun. 3, 1, 29; Ov. M. 4, 23; cf.:o genera sacrilega!
Ter. Ad. 3, 2, 6:quorum civis Romanus nemo erat sed Graeci sacrilegi,
Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69:sacrilegos ignes admovere templis,
Tib. 3, 5, 11:manus,
id. 2, 4, 26; Hor. C. 2, 13, 2; Ov. F. 3, 700; id. Am. 1, 7, 28:dextra,
id. M. 14, 539:meretricum artes,
id. A. A. 1, 435:nefas (Catilinae),
Mart. 9, 70, 2:hami (on account of the preceding sacris piscibus),
id. 4, 30, 12.— Sup.:exi e fano, sacrilegissime,
Plaut. Rud. 3, 4, 1.—Subst., an impious, wicked, or profane person:parricida, sacrilege, perjure, etc.,
Plaut. Ps. 1, 3, 129; Ter. Ad. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 3, 2; 5, 3, 13; Sall. C. 14, 3; Ov. M. 8, 792; 8, 817.—With gen.:nuptiarum,
i. e. a violator of marriage vows, an adulterer, Cod. Just. 9, 9, 29 fin. —In fem.: sā̆crĭlĕga, ae, Ter. Eun. 5, 1, 13; Ov. M. 11, 41.— Adv.: sā̆crĭlĕgē, sacrilegiously, impiously (late Lat.), Tert. Apol. 12. -
12 improbus (in-pr-)
improbus (in-pr-) adj. with comp. and sup, not good, bad, wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, bold, shameless, wanton: nequam et improbus: longe post natos homines improbissimus: fugit improbus, the rogue, H.: fit ubi neglegas malus inprobior, S.: anguis, voracious, V.: annis, by his youth, Iu.: Fortuna adridens infantibus, mischievous, Iu.—Of things, wicked, shameless, outrageous, base: verba improbissima: ora (leonis), V.: divitiae, H.: oratio, Cs.: dicta, licentious, O.: lex improbissima: testamentum, illegal. —Restless, indomitable, persistent: labor, V.: improbo Iracundior Hadriā, untamable, H.: ventris rabies, insatiate, V. -
13 incestum
incestum ī, n [1 incestus], impious unchastity, incest: incestum supremo supplicio sancire: facere: ab incesto id ei loco nomen factum, L.— Plur., C. -
14 in-religiōsus (irr-)
in-religiōsus (irr-) adj., irreligious, impious: irreligiosum ratus ire, etc., L. -
15 lascīvia
lascīvia ae, f [lascivus], sportiveness, playfulness, frolicsomeness, jollity: lasciviā Diffluit, T.: hilaritas et lascivia: per lusum atque lasciviam currere, L.— Wantonness, licentiousness: quos licentia atque lascivia corruperat, S.: lasciviam a vobis prohibetote, impious exultation, L.* * *playfulness; wantonness, lasciviousness -
16 ne-fandus
-
17 nefārius
-
18 ne-fās
ne-fās n indecl, something contrary to divine law, an impious deed, sin, crime: quicquid non licet, nefas putare debemus: officia tua mihi nefas est oblivisci: nefas est dictu, fuisse, etc.: quibus nefas est... deserere patronos, Cs.: fas atque nefas, right and wrong, V.: per omne fas ac nefas, in every way, L.: in omne nefas se parare, O.: Summum crede nefas animam praeferre pudori, Iu.—Of a person, a wretch, monster: exstinxisse nefas, i. e. Helen, V.—As interj, horrid! shocking! dreadful!: quatenus, heu nefas! Virtutem incolumem odimus, H.: sequiturque, nefas! Aegyptia coniux, V.—An impossibility: levius fit patientiā Quidquid corrigere est nefas, H. -
19 nefāstus
nefāstus adj. [nefas], contrary to religion, irreligious, impious: iniusta nefasta dicere, XII Tabb. ap. C.—As subst n. (sc. crimen), a wicked deed, abomination, profanity: quid intactum nefasti Liquimus? H.—Of days, unhallowed, unpropitious, on which courts or public assemblies must not sit: ille (Numa) nefastos dies fastosque fecit, L.: (dies) per quem tria verba silentur (i. e. on which the praetor does not utter his words of authority: do, dico, addico), O.— Unlucky, inauspicious: Ille et nefasto te posuit die, etc., H.: ne terra victoriae suae, L.* * *nefasta, nefastum ADJ -
20 scelestus
scelestus adj. with comp. [scelus], impious, wicked, villanous, infamous, accursed, knavish, roguish: homo, T.: homines scelestos necare, S.: sorores, H.—As subst m. and f an infamous person, wretch, miscreant, scoundrel: ne me attigas, Sceleste, T.: Quo scelesti ruitis? H.: mali atque scelesti, S.: scelesta, T.—Of things, accursed, abominable, infamous, shameful: facinus: scelestior sermo, L.: nuptiae, S.: malitia, Ph.* * *scelesta, scelestum ADJinfamous, wicked; accursed
См. также в других словарях:
Impious — Im pi*ous, a. [L. impius; pref. im not + pius piou. See {Pious}.] Not pious; wanting piety; irreligious; irreverent; ungodly; profane; wanting in reverence for the Supreme Being; as, an impious deed; impious language. [1913 Webster] When vice… … The Collaborative International Dictionary of English
impious — impious, profane, blasphemous, sacrilegious mean showing marked irreverence for what is sacred or divine. Impious usually implies extreme disrespect for God or the laws of God or for those endowed with God given authority particularly as shown… … New Dictionary of Synonyms
impious — I adjective amoral, blasphemous, desecrative, diabolic, heretical, immoral, iniquitous, irreligious, irreverent, nefarious, offensive, peccant, perverted, profane, recusant, reprobate, sacrilegious, satanic, sinful, sinister, undevout, undutiful … Law dictionary
Impious — Logo der Band … Deutsch Wikipedia
impious utterance — index blasphemy Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
impious — (adj.) 1590s, from L. impius without reverence, irreverent, wicked; undutiful, unpatriotic, from assimilated form of in not, opposite of (see IN (Cf. in ) (1)) + pius (see PIOUS (Cf. pious)). Related: Impiously; impiousness … Etymology dictionary
impious — [adj] not religious agnostic, apostate, atheistic, blasphemous, canting, contrary, deceitful, defiling, desecrating, desecrative, diabolic, disobedient, disrespectful, godless, hardened, hypocritical, iconoclastic, immoral, iniquitous,… … New thesaurus
impious — ► ADJECTIVE ▪ not showing respect or reverence. DERIVATIVES impiously adverb … English terms dictionary
impious — [im′pē əs] adj. [L impius] not pious; specif., a) lacking reverence for God b) lacking respect or dutifulness, as toward a parent impiously adv. impiousness n … English World dictionary
Impious — Infobox musical artist Name = Impious Img capt = Img size = Landscape = Background = group or band Birth name = Alias = Born = Died = Origin = Sweden Instrument = Voice type = Genre = Death metal Thrash metal Occupation = Years active = 1994… … Wikipedia
impious — im|pi|ous [ˈımpiəs] adj formal lacking respect for religion or God →↑impiety ▪ an impious crime >impiously adv >impiousness n [U] … Dictionary of contemporary English